|
భవాని
స్తోతుం త్వాం ప్రభవతి చతుర్భిర్న వదనైః |
ప్రజానామీశాన
స్త్రిపురమథన పంచభిరపి |
నషడ్బి
స్సేనానీ ర్దశశతముఖై రప్యహి పతిః |
తదా
న్యేషాం కేషాం కథయ కథ మస్మిన్నవసరః |
|
ఓ
జగదేకమాత భవానీ సృష్టికర్త బ్రహ్మ తన నాలుగు ముఖాలతోను, |
త్రిపురహరుడు
శంకరుడు తన అయిదు ముఖాలతోను, దేవసేనాని |
కుమారస్వామి
తన ఆరు ముఖాలతోను, నాగరాజైన ఆదిశేషుడు తన |
వేయిముఖాల
తోను నీ మహిమా పాఠావాలను వర్ణింపలేకున్నారు. ఇక |
మానవమాత్రుడను
నేనెంతటివాడను. |
|
ఘతక్షీర
- ద్రాక్షా మధుమధురిమా కై రపి పదై |
ర్విశిష్యా
నాఖ్యేయో భవతి రసనా మాత్రవిషయః |
తథాతే
సౌందర్యం పరమశివ దృజ్మత్ర విషయః |
కథంకారం
బ్రూమ సకల నిగమా గోచరపదే. |
|
నెయ్యి,పాలు,ద్రాక్షా
- తేనెలలోని మాధుర్యాన్ని వర్ణించేందుకు మాటలు |
చాలవు.వాటి
రుచి నాలుకకు మాత్రమే తెలుసు. అమ్మానీ సౌందర్యం |
వర్ణించాలంటే
సకల వేదాలకే శక్తి చాలదే.ఆ సౌందర్యాతిశయం |
మహేశ్వరునికి
ఎరుకగానీ - మా బోటి సామాన్యుల తరమా తల్లీ! |
|
ముఖతే
తాంబూలం నయనయుగళే కజ్జలకలా |
లలాటే
కాశ్మీరం విలసతి గలే మౌక్తిక లతా |
స్ఫురత్కాంచీశాటీ
పృథుకటితటే హాటకమయీ |
భజామి
త్వాం గౌరీం నగపతి కిశోరీ మవిరతమ్. |
|
నోట్లో
తాంబూలం, కళ్లకు కాటుక,నొసట సిందూర తిలకం, మెడలో |
మంచి
ముత్యాలహారం, బంగారు జలతారుతో నేయబడిన చీరె, |
నడుమున
రత్నాలు తాపిన వడ్యాణాన్ని ధరించి; ధగధగ మెరిసే వేష |
భూషలతో
విరాజిల్లే గిరిరాజ నందినీ! గౌరవర్ణినీ! సదా మనసా నిన్నే |
ఆరాధిస్తాను
తల్లీ! |
|
విరాజన్మందార
ద్రుమ కుసుమహార స్తనతటి |
నదద్వీణానాద
శ్రవణ విలసత్ కుండల గుణా |
నతాంగీ
మాతంగీ రుచిరగతి భంగీ భగవతీ |
సతీ
శంభో రంభోరుహ చటుల చక్షుర్విజయతే. |
|
మందారకుసుమమాల
ధరించి హృదయసీమను మధుర వీణానాదాన్ని |
ఆలకిస్తూ
- చెవుల తళతళ మెరిసే కుండల కాంతుల శోభతో .... |
వయ్యారంగా
వంగిన తనువుతో, ఆడయేనుగు అందమైన నడకతో .... |
మనోహరమైన
మందగమనంతో, కలువ కన్నుల మంగళస్వరూపినీ! హే |
భగవతీ
శంకరసతీ .... సర్వత్రా నీ రూపమే నాకు కనులముందు |
కదులాడుతోంది
తల్లీ! |
|
నవీనార్క
భ్రాజన్మణి కనక భూషా పరికరైః |
వృతాంగీ
సారంగీ రుచిర నయనాం గీకృత శివా, |
తటిత్పీతా
పీతాంబర లలిత మంజీర సుభగా |
మమా
పర్ణాపూర్ణా నిరవధిసుఖైరస్తు సుముఖీ! |
|
హే
జగన్మాతా! అప్పుడే! ఉదయించిన భాలభానునిలా దేదీప్యమానంగా |
ప్రకాశించే
సువర్ణ మణిమయాది భూషణాలతో సర్వాంగ భూషితవు. |
ఆడులేడి
కళ్ళవంటి అత్యంత సుందరమైన కన్నులు గలదానావు, |
పరమశివుని
పతిగా స్వీకరించిన దానవు, మెరుపు లాంటి పచ్చని |
మేని
కాంతికల దానవు, పసిడి పీతాంబరం, పాదమంజీరాలతో కలకల్లాడే |
అయిదవరాలా
ఆనంద స్వరూపిణీ! అపర్ణా .... నిరంతరం నాకు నిండుగా |
ఆనందాన్ని
యిమ్ము తల్లీ! |
|
హిమాద్రే
స్సంభూతా సులలితకరైః పల్లవయుతా |
సుపుష్పా
ముక్తాభి ర్ర్బమరకలితా చాలకభరైః, |
కృతస్థాణు
స్థానా కుచఫలనతా సూక్తిసరసా |
రుజాం
హస్త్రీ విలసతి చిదానందలతికా. |
|
|
ఆ మాత
జ్ఞానలత, ఆనందలత, మంచుకొనలో పుట్టినది. అందమైన |
అరచేతులనే
పల్లవాలు కలది. ముత్యాల సరాలనే పూలు పూసింది. నల్లని |
తుమ్మెద
దలనే ముంగురులతో ముచ్చటగొలిపేది. స్తన ఫలభారంతో |
వంగినటువంటిది.
సరసవాక్కుల తేనె లొలికించు నట్టి దా లత ... |
సర్వరోగ
నివారిణి, కలుషహారిణి ... అది జ్ఞానానంద లతిక -- శివ మనోవల్లరి. |
|
సపర్ణా
మాకీర్ణాంకతిపగుణై స్సాదర మిహ |
శ్రయం
త్యన్యే వల్లీం మమతు మతిరేవం విలసతి, |
అపర్ణైకా
సేవ్యా జగతి సకలై ర్యత్పరివృతః |
పురాణోపి
స్థాణుః ఫలతికిల కైవల్యపదవీమ్. |
|
ఇహం లొ
తరించాలంటే అపర్ణనే కొలవాలి కాని సపర్ణను కాదు. ఆ |
అపర్ణను
పరిణయమాడిన పరమశివుడు మోక్షఫలప్రదాత అయ్యాడు
కదా! |
|
విధాత్రీ
ధర్మాణాం త్వమసి సకలామ్నాయ జననీ! |
త్వమర్థానాం
మూలం ధనద, నమనీయాంఘ్రికమలే! |
త్వమాదిః
కామానాం జనని! కృత కందర్ప విజయే! |
సతాం
ముక్తేర్బీజం త్వమసి పరమబ్రహ్మ మహిషీ! |
|
ఓ
జగదేకమాత! వేదాలన్నీ నేలోనే జనించాయి. సకల వేదవిధులను |
విధించుదానవు.
ధనాధిపతి కుబేరుడు కూడా నీ పాదాక్రాంతుడే. నీవు |
కామేశ్వరివి.
కోరికలు తీర్చే దానవు. కాముని జయించిన దానవు. |
పరబ్రహ్మస్వరూపుని
పట్టపురాణివి గదమ్మా! సజ్జనుల ముక్తికి |
కారణభూతురాలవు...ధర్మ
అర్థ కామ మోక్షాలనే చతుర్విధపురుషార్థ |
ఇచ్చేదానివి
నీవే తల్లీ! |
ప్రభుతా
భక్తిస్తే యదపి న మయా లోలమనసః |
త్వయాతు
శ్రీమత్యా సదయమవలోక్యో హమధునా |
పయోదః
పానీయం దిశతి మధురం చాతకముఖే, |
భృశం
శంకే కైర్వా విధిభి రనునీతా మమ మతిః |
|
|
|
చపలచిత్తుడనైన
నాకు నిజం చెప్పాలంటే నీయందంతగా భక్తి కుదరడం |
లేదు.
కానీ నీవు పెద్ద మనస్సున్న దానవు...శ్రీ మతివి. నీవే నన్నిపుడు |
దయచూడాలి
తల్లీ!. చాతక పక్షి ఇష్టాయిష్టాలకు అతీతంగా మేఘుడు |
చాతకపక్షినోట
తీయటి జలాలను కురిపించటం లేదా! అలాగే |
దయావర్షం
నాపై కురిపించు తల్లీ! ఎందువల్ల నా మనస్సు నీ యందు |
నిలకడ
కోల్పోతోందో అని సతతము మథనపడుతున్నాను తల్లీ! |
|
కృపా
పాంగాలోకం వితర తరసా సాధుచరితే |
నతే
యుక్తో పేక్షామయి శరణదీక్షా ముపగతే |
నచే
దిష్టం దద్యా దనుపద మహో! కల్పలతికా |
విశేషస్సామాన్యైః
కథ మితర వల్లీపరకరైః |
|
అమ్మా
నీవు కపట మెరుగని సచ్చరిత్రవు గదమ్మా! నీ కృపాదృష్టిని నాపై |
త్వరగా
ప్రసరింపజేయుము తల్లీ! నిన్ను శరణు కోరినవారిని కరుణించే |
కల్పవల్లివి
గదమ్మా...నన్ను ఉపేక్షించకమ్మా! అడిగిందే తడవుగా వరాలిచ్చే |
కల్పవల్లీ!
ఈ యకుంటే సామాన్యతలకు కల్పలతకు తేడా ఏముంటుంది తల్లీ! |
|
మహాంతం
విశ్వాసం తవ చరణ పంకేరుహయుగే |
నిధాయా
న్యన్నైవా శ్రిత మహ మయా దైవతముమే! |
తథాపి
త్వచ్చేతో యది మయి న జాయేత సదయం |
నిరాలంబో
లంబోదర జనని కం యామి శరణమ్. |
|
అమ్మా...ఉమాదేవీ!
నీ పాదపద్మాలనే నమ్ముకున్నా నమ్మా! ఇతర దేవతల |
నాశ్రయించాలను
కోలేదు. అయినా నాపై నీకు దయరాకపోతే, నే |
నిరాశ్రయుడనై
పోతానమ్మా! హే లంబోదర జననీ ఏ యాధారమూ లేని |
నన్ను
ఎవరిని శరణు వేడుకోమంటావు తల్లీ! |
|
అయి
స్పర్శే లగ్నం సపది లభతే హేమపదవీం |
యథా
రథ్యాపాద శ్శుచి భవతి గంగౌఘమిలితం |
తథా
తత్త త్పాపై రతిమలిన మంతర్మమ యది |
త్వయి
ప్రేమ్ణాస్తం కథమివ న జాయేత విమలమ్. |
|
అమ్మా!
స్పర్శవేది సోకగానే ఇనుము బంగార మవుతుంది. వీధి కాల్వల్లో |
పారే
మురికినీరు గంగతో కలసి పునీతం అవుతుంది. అదేవిధంగా |
మాయను
జిక్కి పాపాలతో మలినమైపోయిన నా మనస్సు - భక్తిభావనలో |
ముణిగినపుడు
అదిమాత్రం నిర్మలం కాకపోతుందా ...తల్లీ! |
|
త్వదన్యస్మా
దిచ్చావిషయ ఫలలాభే న నియమః |
త్వమర్థనా
మిచ్చాధికమపి సమర్థా వితరణే |
ఇతి
ప్రాహుః ప్రాంచః కమలభవనాద్యాస్త్వయి మన |
స్త్వదాసక్తం
నక్తం దివ ముచిత మీశాని! కురతత్ |
|
ఓ
ఈశ్వరీ నిన్ను కాదని అన్యదేవతలను వేడను. వేడినంత మాత్రాన |
కోరిన
కోర్కెలన్నీ తీరతాయని నమ్మకము లేదు. అదే నీవైతే - తెలియని |
మూర్ఖులు
తమ శక్తి మించి కోరిన కోరికలు కూడ నిండు మనసుతో |
తీరుస్తావు
- ఇది బ్రహ్మాదులు చెప్పిన సత్యం. హే జగన్మాతా నా మనస్సు |
రేయింబవళ్ళు
నీ పైనే లగ్నమైంది తల్లీ... ఇప్పుడు నాకేది ఉచితమని |
భావిస్తావో
దాని ననుగ్రహించు తల్లీ! |
|
స్ఫురన్నానారత్న
సఫటికమయ భిత్తి ప్రతిఫల |
త్త్వదాకారం
చంచచ్చ శధరకలా సౌధశిఖరం, |
ముకుంద
బ్రహ్మేంద్ర ప్రభృతి పరివారం విజయతే, |
తవా
గారం రమ్యం తిభువన మహారాజగృహిణి! |
|
త్రిభువన
నాయకుడైన పరమేశ్వరుని పట్టాపురాణివైన జగజ్జననీ! నీ |
భవనమేంతో
రమ్యమైంది! రత్నప్రాకారాలతో - స్పటిక మణిమయ |
గోడలతో,
అన్నిటా నీ రూపమే ప్రతిబింబిస్తూ కనులకింపుగా వుంది. నీ |
సౌధశిఖరం
చంద్రుని కాంతులతో మిలమిల మెరిసిపోతున్నది! విష్ణువు |
బ్రహ్మ,
ఇంద్రాది దేవతా పరివారంతో నీ భవనం ఎంత మహోజ్జ్వలంగా |
ఉన్నదితల్లీ! |
|
నివాసః
కైలాసే విధి శతమఖాద్యా స్స్తుతికరాః |
కుటుంబం
త్రైలోక్యం కృతకరపుట స్సిద్ధినికరః, |
మహేశ
ప్రాణేశ స్తదవనిధరా ధీశ తనయే |
న తే
సౌభాగ్యస్య క్వచిదపి మనాగస్తితులనా. |
|
మాతా!
పర్వతరాజకుమారి..మాతా భవానీ! నీ నివాసం కైలాసం. |
రజతగిరి
అనబడే వెండి కొండ...బ్రహ్మేంద్రాదులు నీ గుణగానం చేసే |
వైతాళికులు.
ముల్లోకాలు నీ కుటుంబమే. అణిమాది అష్టసిద్ధులు |
అంజలి
ఘటించి నీ యెదుట నిలబడి ఉన్నాయి. మహేశ్వరుడు - నీ |
ప్రాణనాధుడు.
నీ సౌభాగ్యానికి సాటి ఎక్కడుంది తల్లీ! |
|
వృషో
వృద్ధో యానం విషమశన మాశా నివాసనం |
స్మశానం
క్రీడాభూ ర్భుజగనివహో భూషణ విధిః |
సమగ్రాసామగ్రీ
జగతి విదితైవ స్మరరిపో |
ర్యదేత
స్యైశ్యర్యం తవ జనని సౌభాగ్యమహిమా! |
|
అమ్మా!మన్మధుని
బూడిదచేసిన ఆ శంకరుని వాహనమా ముసలి ఎద్దు |
...ఆహారమా
విషము...కట్టుపుట్టములా దిక్కులు..విహార భూమి - |
స్మశానవాటిక,
సొమ్ములా పాముల తుట్టెలు...ఆయనకున్న |
భాగ్యమేపాటిదో
ఎల్లలోకాలు ఎగిరినదే గదా! అయినప్పటికి ఆయన |
మహా
ఐశ్వర్యవంతుడు .. తాను బూడిద పూసుకున్నా ఇతరులకు భూతి |
నివ్వగల
సంపన్నుడు. దీనికి నీ సౌభాగ్యమహిమే కారణం తల్లీ! |
|
అశేష
బ్రహ్మాండ ప్రలయ విధి నైసర్గిక మతిః |
స్మశానేష్వాసీనః
కృత భసితలేపః పశుపతిః, |
దధౌ
కంఠే, హాలాహల మఖిలభూగోల కృపయా |
భవత్యా
స్సంగత్యాః ఫల మితిచ కల్యాణీ! కలయే. |
|
హే
మంగళప్రదాయినీ - కల్యాణీ! దేహమంతా విబూది పూసుకుని |
స్మశానంలో
తిష్టవేసికూర్చునే శివుడు సర్వలోకాలను సంహారకర్త అని |
ప్రళయం
కలిగిస్తాడని పేరు..కానీ, ఆ శివుడే సకల జీవరాసులను |
కాపాడాలని
కాలకుటాన్ని మ్రింగి కంఠాన బెట్టుకుని, సమస్త |
భూగోళాన్ని
దయామయుడై కాపాడాడంటే - అదంతా నీ చలవే - |
సర్వమంగళదాయినీ
.. నీతోడి సాంగత్యమే అందుకు కారణమని |
భావిస్తున్నాను
తల్లీ! |
|
విశాల
శ్రీఖండ ద్రవ మృగమదా కీర్ణఘుసృణ |
ప్రసూన
వ్యమిశ్రం భగవతి! తవాభ్యంగ సలిలం |
సమాదాయ
స్రష్టా చలితపదపాంసూ న్నిజకరైః |
సమాధత్తే
సృష్టిం విబుధపుర పంకేరుహ దృశామ్. |
|
హే
భగవతీ! మంచిగంధపు రసం, కస్తూరి, కుంకుమ పూవుతో కూడిన |
నీ
తలంటి స్నానజలాన్ని, నీ పాదరజాన్ని బ్రహ్మదేవుడు స్వయంగా తన |
చేతులతో
గ్రహించి ఆ స్నానజలంలోని నీ పాదధూళిని కలిపి పదునుచేసి |
దేవలోకంలో
కలువరేకులవంటి కన్నులు గల కాంతామణులను సృష్టిస్తున్నాడు - తల్లీ! |
|
వసంతే
సానందే కుసుమిత లతాభిః పరివృతే |
స్ఫురన్నానాపద్మే
సరసి కలహంసాలి సుభగే, |
సఖీభిః
ఖేలంతీం మలయపవనాందోలిత జలే |
స్మరేద్యస్త్వాం
తస్య జ్వరజనిత పీడా పరపతి. |
|
తల్లీ
జ్వరబాధ శాంతించాలంటే, ఆనందదాయకమైన వసంత |
ఋతువులో
- విరబూసిన లతతో - వికసించిన పద్మాలతో కలహంసల |
బూరులతో
కలకల్లాడే సరోవరంలో - మలయపవన వీచికలతో |
మెల్లిమెల్లిగా
కదులుతున్న జలాల్లో చెలులతో జలక్రీడలు చేస్తున్న |
జగన్మాతను
ధ్యానించిన వారికి జ్వరపీడ తొలగిపోతుంది |
ఇతి
శ్రీ శంకరాచార్య కృత - ఆనందలహరీ స్తోత్రం సంపూర్ణమ్. |
No comments:
Post a Comment